Zombieland

دوبله فارسی فیلم سرزمین زامبی ها/ زامبی لند
با وجود اینکه سینما را [به‌ اصطلاح] درهم دوست دارم و از هر ژانر و ساب‌ ژانری فیلم می‌بینم، به‌نظرم یکی از بی‌ربط‌ترین انواع سینمایی، کمدی ترسناک است؛ جور درنمی‌آید که هم بترسید و هم بخندید! ساخت چنین معجونی از نوع متعادل‌اش [مشابه اتفاقی که مثلاً در کمدی درام‌های تراز اول می‌افتد] شدنی نیست و اغلب کفه‌ ترازو به سمت مسخرگی و لوده‌بازی سنگینی می‌کند. با توجه به آن‌چه در پاراگراف پیشین نوشتم، احتمالاً بو برده‌اید که می‌خواهم بحث را به کجا برسانم! به‌شخصه تنها موقعی می‌توانم از یک کمدی ترسناک لذت ببرم که پیکان شوخی‌های فیلم، زامبی‌ها را نشانه بگیرد و سوژه‌های خنده همین مردگان متحرکِ زبان‌نفهم باشند! چرا که به‌طور کلی فیلم‌ترسناک‌های زیرشاخه‌ی زامبی را کمدی‌های بالقوه‌ای می‌دانم که درصورت کم‌فروشی و نابلدیِ کارگردان و بقیه‌ی عوامل فیلم، به‌راحتی قابلیت بالفعل شدن دارند! یعنی صاحب پتانسیل فراوانی هستند جهت استحاله به کمدی‌های ناخواسته!
خوشبختانه روبن فلیشر و همکاران‌اش در فیلم سرزمین زامبی ها Zombieland 2009 بلاتکلیف نبوده‌اند؛ فیلم نه یک کمدی ناخواسته است و نه اجرایی خام‌دستانه دارد. فیلم زامبی لند Zombieland 2009 سعی می‌کند روی مرز باریک کمدی و وحشت راه برود؛ تلاشی که [اگر بخواهیم ذوق‌زدگی به خرج ندهیم] همیشه هم مثمرثمر واقع نشده [و گاهی سیطره‌ وجهه‌ی کمیک، بیش‌تر می‌شود] اما کلیتِ کار، قابلِ قبول است به‌طوری‌که معتقدم فیلم سرزمین زامبی ها Zombieland 2009 در سطور اولیه‌ی لیست نه‌چندان بلندبالای برترین کمدی ترسناک‌های سینما جا می‌گیرد. با فیلم سرزمین زامبی ها Zombieland 2009 می‌توانیم در برابر صرف مدت زمانی کم‌تر از یک ساعت و نیم، هیجان‌زده و سرگرم شویم و بخندیم!
فیلم زامبی لند Zombieland 2009 همچون فیلم‌ ترسناک‌های به‌دردبخور [و اساساً هر فیلم به‌دردبخور دیگری!] افتتاحیه‌ی درگیرکننده و جذابی دارد. ما از طریق دیدن تصاویری از یک ایالات متحده‌ی بلبشو و زامبی‌زده و شنیدن متنی بامزه که با لحن بامزه‌تری توسط جسی آیزنبرگ [به‌عنوان کاراکتر اصلی فیلم و راوی داستان] ادا می‌شود، وارد جهان آخرالزمانیِ زامبی‌لند می‌شویم! چیزی که در حال شنیدن‌اش هستیم، درواقع دستورالعمل‌های ضروری آقای کلمبوس برای زنده ماندن در این آشفته‌بازارِ بی‌دروُپیکر است! بعد از این شروع کنجکاوی‌برانگیز، می‌رسیم به تیتراژی فکرشده و تماشایی متشکل از ۱۵ پلان اسلوموشن از زامبی‌ها یا بخت‌برگشته‌هایی که به‌نحوی خنده‌دار به چنگ زامبی‌ها گرفتار شده‌اند! علی‌رغم خون غلیظ و چندش‌آوری که از دهان زامبی‌ها بیرون می‌جهد، مقدمه‌ی پیش‌گفته و تیتراژ حاضر باعث می‌شوند تا حسابی اشتها و انگیزه‌مان برای دیدن فیلم بالا برود!
فیلم زامبی لند Zombieland 2009 به تبعیت از فیلم‌ترسناک‌ها، غافلگیری‌های مخصوص به خودش را نیز دارد که اصلی‌ترین‌شان‌‌ همان فصل رودررو شدن با بیل موری (با بازی بیل موری!) در خانه‌ی درن دشت‌اش است! این حضور تقریباً 5 دقیقه‌ایِ آقای موری، بی‌اغراق یکی از درخشان‌ترین کمیوهای تاریخ سینماست که هم سروُته دارد و هم به‌هیچ‌وجه به‌نظر نمی‌رسد که بی‌خودی به فیلم چسبانده شده باشد. فیلم زامبی لند Zombieland 2009 هم‌چنین یک فیلم جاده‌ای است که ایده‌ی امتحان‌پس‌داده و با این حال [هنوز] معرکه‌ی همراه شدن چند آدم نامربوط و به تفاهم رسیدنِ نهایی‌شان را به‌کار می‌گیرد که آمریکایی‌ها خبره‌ی سینمایی کردن‌اش هستند.
علاوه بر سروُشکلِ خوب فیلم سرزمین زامبی ها Zombieland 2009 و رعایت استانداردهای ژانرها و ساب‌ژانرهایی که فیلم زامبی لند Zombieland 2009 را می‌توان به‌شان منتسب کرد، بازی‌های درجه‌ی یک بازیگران هم امتیازی است غیرقابلِ اغماض؛ بی‌خود نبوده که درصد بالایی از نامزدی‌های فیلم سرزمین زامبی ها Zombieland 2009 در فصل جوایز را بازیگران‌اش کسب کردند. دیگر حُسنِ فیلم زامبی لند Zombieland 2009، مبتذل نبودن‌اش است؛ آن درجه‌ی R که به فیلم تعلق گرفته فقط به‌خاطر خشونت ذاتی زامبی‌هاست که به هر حال چون عقل درست‌وُدرمانی ندارند، نمی‌شود توقع بیش‌تری ازشان داشت!
اگر شما هم مثل نگارنده زامبی‌ها را موجودات احمقی به‌حساب می‌آورید که مستحق دست انداختن‌اند، از بازی و نحوه‌ی دیالوگ گفتنِ وودی هارلسون لذت می‌برید و البته از خون و گوشتی که از لب‌وُلوچه‌ی زامبی‌ها آویزان است چندان حال‌تان به‌هم نمی‌خورد، تماشای فیلم فیلم زامبی لند Zombieland 2009 را بی‌معطلی در سرلوحه‌ امور زندگی‌ خودتان قرار بدهید!