The Babadook 2014

دوبله فارسی بابادوک
گویندگان: زهره شکوفنده، شایان شام بیاتی، محمدعلی جان پناه و …
فیلم بابادوک The Babadook 2014 با نجواهای مرموز شروع می‌شود و به آرامی آن‌ها را به فریادهایی از نوع تئاتر گراند گوگینول پاریس و در مرحله سوم به جنون تبدیل می‌کند. جنیفر کِنت برای به هم زدن تمام الگوهای ژانر وحشت، ابتدا برخی مفاهیم را به رسمیت می‌شناسد و فیلمش را در قرنی از فانتزی فیلمی فرو می‌برد و از نو پیکره این ژانر را به صورت تجلی‌هایی از وحشت رو به افزایش می‌تراشد.
در ابتدای فیلم بابادوک The Babadook 2014 اجزای شکننده و فیلم‌برداری رنگ و رو رفته جو سرد و مه آلود داستان‌های خانه های جن زده کلاسیک مانند «بیگناهان/The Innocents» را به تصویر می‌کشد، اما با جلوتر رفتن داستان، زوایای اکسپرسیونیستی مورب تصویر خانه خاکستری را به آنچه لاوکرافت «هندسه غیراقلیدسی» می‌نامد تبدیل می‌کنند. و تصاویر آثار ماریو باوا و جرجس میلیس روی نمایشگر تلویزیون قدیمی آملیا سوسو می‌زنند و پرتو کاتدی بی رمقی بر شب‌های بی خوابی او می‌تابد.
وقتی خود بابادوک ظاهر می‌شود، که در واقع محصول کج و معوج تکنیک استاپ موشن و خیمه شب بازی است، متوجه می‌شویم که آن موجود عجیب و غریب چیزی شبیه به سبک انیمیشن کات اوت مایکل اوسلوت و لوت رینیگر است. وحشتناک‌تر از همه دیویس است، که بازی متعهدانه اش از نقش خسته و شکننده میا فارو در «بچه رزماری/Rosemary’s Baby» شروع می‌شود و به نسخه عجیب نقش مادر خل وضع پیپر لوری در «کری/Carrie» ختم می‌شود. این یادآوری‌ها دقیقاً مصداق دارند؛ آملیا تکرار جدیدی از قهرمانان مؤنث شکنجه دیده ای است که مترادف سینمای وحشت دهه های ۶۰ و ۷۰ میلادی، دهه ای که کنت دائماً به آن نقب می‌زنند، هستند. در پایان باید گفت که فیلم بابادوک The Babadook 2014 اغلب چیزی شبیه به اثر فشرده ای از «سه گانه آپارتمان» رومن پولانسکی منهای منظر مردانه طعنه آمیز آن است.
با این حال، به دلیل تمام این ارتباطات سینمایی، فیلم بابادوک The Babadook 2014 را باید زن محور قلمداد کرد آن هم به طریقی که کمتر فیلم‌های وحشتناک آن دوران (یا دوران‌های دیگر) را می‌توان سراغ گرفت. صحنه های وحشتناک بابادوک 2014 فراتر از شبح ژنده تنها هستند، و به هراس ازلی مرگ و فقدان مثلاً یک کودک، فردی که دوستش داریم، خود فرد میل می‌کند. تمام این پریشانی‌ها در قالب مادری تنها ساخته و پرداخته می‌شوند، ضمن این که در فیلم می‌بینیم که شوهر آملیا هنگام رساندن او به بیمارستان برای به دنیا آوردن سَم در اثر تصادف می‌میرد. هر روز تنها ماندن با سم – به عنوان بزرگ‌ترین یادآور (و ظاهراً دلیل) آن داغ نابهنگام – او را بین عشق و تنفری که هر دو به یک اندازه خرد کننده‌اند گیر می‌اندازد. بیننده ای، که عمداً توسط کنت بازی داده می‌شود، هرگز نمی‌تواند مطمئن شود که آیا بابادوک واقعی است یا تنها نمایشی تخیلی از ذهنی عصیان زده از تنش‌ها است. همچنین هرگز مشخص نمی‌شود که کدام گزینه ترسناک‌تر است.
– منتقد: آبهیمانیو داس – مجله اسلنت – امتیاز ۸.۸ از ۱۰ (۳.۵ از ۴)