این فیلم تلاش کرد یه داستان رمانتیک شیک و جذاب به تصویر بکشه، اما بیشتر شبیه به یه شوی تلویزیونی تکراری بود.
داستان از همون اول خیلی پیش‌بینی‌شده بود و کلی از اتفاقاتش انگار تو ذهن خودمون مرور شده بود.
شخصیت‌ها هم بی‌روح و سطحی بودن و عملاً هیچ‌کدوم نتونستن ارتباط عاطفی واقعی با تماشاچی برقرار کنن.
شیمی بین بازیگران به شدت مصنوعی بود، به‌طوری‌که نمی‌تونستی باور کنی که دارن عاشق هم می‌شن.
کارگردانی هم نتونسته بود فیلم رو از ملالت و یکنواختی دربیاره و حتی صحنه‌های عاشقانه هم بی‌هیجان و سرد به نظر می‌رسیدن.
موسیقی متن هم بیشتر به جلب توجه توی صحنه‌های شلوغ کمک کرده بود تا خلق حس واقعی عاشقانه.
کلاً فیلم سعی داشت به سبک‌های رمانتیک هالیوودی شبیه بشه، اما نتونست اون تاثیرگذاری رو داشته باشه.
اگه دنبال یه داستان عاطفی دل‌نشین می‌گردی، این فیلم قطعاً پیشنهاد نمیشه.
در نهایت، یه فیلمی که بیشتر به‌درد دقایق بی‌هدف توی روز می‌خوره تا یه تجربه سینمایی به‌یادماندنی.
همه‌چیز در این فیلم توی سطحی‌ترین حالت خودش باقی موند و حتی یه لحظه هم نمی‌تونستی احساسات عمیقی پیدا کنی.