The Truman Show 1998 یه فیلمه که در ظاهر شاید به نظر یه کمدی ساده و فانتزی بیاد، ولی در عمق خودش یه نقد عمیق از رسانه‌ها، آزادی اراده و واقعیت ارائه می‌ده. پیتر ویر کارگردان، با ترکیب فضای فانتزی و آگاهی از دنیای بیرونی، یه داستان رو طراحی می‌کنه که شاید برای خیلی‌ها شبیه یه کابوس بشه. یه مرد که از اول زندگیش داخل یک نمایش تلویزیونی بزرگ زندگی کرده، بدون اینکه حتی خودش بدونه.

تکنیکی؟ فیلمبرداری و طراحی صحنه بسیار دقیق و در عین حال با حس آزادی و کنترل همراهه. کارگردانی این فیلم با اینکه بیشتر به سبک کمدی نزدیکه، اما یه فضای دقیق و تلخ ایجاد می‌کنه که در آخر فیلم احساس حبس شدن و پرسش از واقعیت رو به تماشاگر می‌ده. موسیقی هم در خیلی از لحظات به شدت معناداره و در واقع خودش جزء جدانشدنی از پیام فیلمه.

بازی‌ها؟ جیم کری که تا اون زمان بیشتر با کمدی‌های عجیب و غریب شناخته می‌شد، اینجا یک بازی بسیار احساساتی، جدی و عمیق ارائه می‌ده که شگفت‌آور است. اون درست از کمدی به درام میره و یه شخصیت کاملاً واقعی و پیچیده خلق می‌کنه.

در نهایت، The Truman Show یه آینه به روی جامعه است که از افرادی که در اون زندگی می‌کنن، به تصویر می‌کشه. این فیلم یک نگاه جدید به واقعیت، آزادی و رسانه‌هاست. یک شاهکار که حتی بعد از سال‌ها همچنان قدرت خودشو داره.

با درود. ممنون بابت فیلم های زیبای دهه نود. لطفا بیشتر بزارید.

حتی یک لحظه هم به ندیدنش فکر نکنید اگه وارد این صفحه شدید و میخواید فیلم ببینید
رسما شاهکاره

بی‌نظیر و پرتعلیق …