Friendship 2024

Friendship 2024
این فیلم می‌خواد درباره دوستی حرف بزنه، اما فقط حرف می‌زنه! حسش نمی‌کنه. پره از لحظه‌های سانتی‌مانتالِ ساختگی و دیالوگ‌هایی که بیشتر شبیه کپشن اینستاگرامن تا دیالوگ سینما.

کارگردان سعی کرده فضا گرم باشه، رفاقت واقعی نشون بده، اما نتیجه سطحیه. نه رابطه‌ها عمق دارن، نه موقعیت‌ها کشش. رفاقت این‌جا بیشتر ادعاست تا تجربه.

فرم بصری فیلم؟ ساده که نه، ضعیفه. دوربین فقط داره صحنه ثبت می‌کنه، نه روایت. موسیقی هم شده زورِ احساسی؛ انگار التماس می‌کنه: “تو رو خدا احساساتی شو!”

بازی‌ها بد نیستن، ولی فیلمنامه اجازه نمی‌ده شخصیت‌ها شکل بگیرن، رشد کنن. فیلم درباره دوستی نیست؛ درباره حرف زدن درباره دوستی‌یه. یعنی ادای مهم بودن درمیاره، ولی نیست.

Friendship 2024 از اون فیلم‌هاست که می‌تونی ببینی… ولی لازم نیست ببینی. اگه وقتت برای فیلمیه که فقط خوبه، ولی خاص نیست — ببین.
اما اگه سینما رو جدی می‌گیری؟ نه عزیزم، این فیلم برای تو نیست.